To, że trzydziestoczteroletni Sonny Moore jest dziś ikoną nie podlega żadnej dyskusji. To, czy jest on symbolem muzyki, czy zawsze niejednoznacznych czasów obecnych wydaje się być jednak pytaniem, nad którym warto się na moment pochylić.

Reformator-deformator. Skrillex, ty łachu, znów ci się udało

Skrillex: powrót złotego dziecka EDM-u

newonce specials

Comeback Skrillexa? A komu to potrzebne. Jak się okazało: każdemu. “Quest for Fire” i “Don’t Get Too Close”, choose your fighter. Oba albumy wypełnione krystaliczną produkcją i niespodziewanymi gośćmi i gościniami. Jeden bardziej ambitny: mocno dubstepowy i jungle’owy. Drugi zmontowany z popowo-rapowych przebojów. W składzie BEAM, Missy Elliott, Flowdan, Justin Bieber, PinkPantheress i Chief Keef. A to tylko część featów. O dwóch płytach pogadali Zuza Zet i Lech Podhalicz. Łapcie Fresh Stuff!

Filip Kalinowski

Kwazar: Etyka salkersa

ZA DALEKI ODLOT

DJ, producent i realizator dźwięku; wychowanek Radiostacji, absolwent Red Bull Music Academy i współzałożyciel legendarnego Gagarin Studio; oryginalny junglista, wierny uczeń dubowej doktryny panowania nad częstotliwościami i mixmaster odpowiedzialny za brzmienie takich kanonicznych pozycji, jak „Niewidzialna Nerka”, „Art Brut”, „Przelot” czy „Ring The Alarm”. Kosmiczny warszawiak, który właśnie – po długich latach bytności na scenie – wypuścił wreszcie swój pierwszy solowy krążek. To właśnie z nim pod pachą wpadł do Filipa Kalinowskiego puścić kilka międzygatunkowych tjunów i pogadać o przeprowadzkach, kreatywnej robocie studyjnej i tym, czy muzyka ma datę ważności. O nudzie na parkiecie, „prawdziwym” dubstepie i tym, pod wpływem jakiej substancji był Belmondawg, gdy pierwszy raz odwiedził go w salce.



Jamajscy kosmici, czarni iluminaci, londyński masyw

Kolejny przegląd swojej codziennej diety muzycznej Filip Kalinowski rozpoczął w przestrzeni międzygwiezdnej centralnego Kingston, a zakończył – w gabinecie osobliwości, leżącym gdzieś na obrzeżach metropolitalnego Los Angeles. W międzyczasie odwiedził jeszcze brudne blokowiska współczesnego Wrocławia i paryskie przedmieścia schyłku zeszłego wieku, harmonijne Mannheim i dużo starsze, acz też bardziej chaotyczne tureckie wioski; londyńskie Clapham i… chicagowskie podwórkowe konkursy taneczne. Towarzyszyli mu w tym nadwiślańscy kompozytorzy, islandzkie wróżki i członkowie afrykańskiego ruchu studenckiego. A przygrywały im nieustannie reggae, rap i dancehall, drill, footwork i dubstep, glitch, noise i ambient. Jednym słowem – #zadalekiodlot.



W kuchni odkręcony gaz…

Lepsza wersja Darude „Sandstorm”, cover „Killing Me Softly” o… gotowaniu cracku i nostalgiczna piosenka o suchym chlebie to tylko niektóre z blisko trzydziestu numerów, które Kalinowski puścił w tym epizodzie swojej wieczornej audycji. Poza tym był raggamuffin, dancehall i reggaeton, techno, dubstep i grime, rap, trap i chop'n'screw; kilka staroci, mnóstwo nowości i też coś, co wyjdzie dopiero za chwilę; trochę do tańca, trochę pod zastanowienie; wszystko do słuchania z głową w głośniku. Dobra i pożywna strawa dla dzieciaków z podwórek - można napisać parafrazując tytuł nowej płyty Eek-A-Mouse'a, z której jeden tjun też tu poleciał. A można też napisać po prostu... za daleki odlot.



Dubby ambient sonidero. Hatti Vatti

Filipa odwiedził Piotr Kaliński, aka Hatti Vatti. W życiu mieli już niejeden raz okazję pogadać o muzyce, podróżach, ale jak widać ciągle im mało. O tym, dlaczego meksykanie spowalniają kolumbijską muzykę dancingową przed pół wieku. Czy dubstep już wrócił, czy wróci dopiero za chwilę? Jaki najbardziej przypałowy weselny numer przyszło puścić Piotrkowi? Na ZA DALEKI ODLOT zaprasza Filip Kalinowski.